Minder focussen op infrastructuur, méér op bereikbaarheid, nabijheid en leefbaarheid. Dat is de boodschap van het Manifest Mobiliteit, dat de Vlaamse Vereniging voor Ruimte en Planning (VRP) vorige week uitbracht. Om te voldoen aan de vervoersvraag van de Belgen, moet het beleid mikken op een betere samenhang tussen mobiliteit, stad en regio. Dat is ook noodzakelijk om de ambitie van Vlaanderen als economische topregio waar te maken.
Stilstaan = achteruitgaan
Het Manifest vraagt de overheid een sturend locatiebeleid te voeren. Door wonen, werken en voorzieningen als winkels en diensten te organiseren in dichte kernen, kunnen de kilometers die men dagelijks aflegt geminimaliseerd worden. Bovendien zullen op die manier steeds meer mensen gebruik gaan maken van lokale voorzieningen en van een performant openbaar vervoer.
Focussen op concentratie dus. Een dergelijke aanpak is tegengesteld aan de voorstellen die N-VA-voorzitter Bart De Wever recent in de pers verdedigde naar aanleiding van de tax shift. Hij springt in de bres voor bedrijfswagens, maar die dragen net bij tot de versnippering tussen woon- en werkplekken. Niet raken aan salariswagens is gelijk aan stilstaan. En stilstaan, jawel, is achteruitgaan.
Levenskwaliteit centraal stellen binnen het mobiliteitsbeleid loont nochtans. Steden als Barcelona, Kopenhagen, Freiburg, Hamburg en Lyon kozen allemaal resoluut voor een stad op mensenmaat. “Het succes van hun bredere stadsvernieuwing is het tastbare bewijs dat zij de juiste weg gekozen hebben. Ringland in Antwerpen en de toekomstvisie Regionet in Leuven tonen alvast hoe dit ook in Vlaanderen kan.”
Bekijk de 12 sleutelkwesties van het Manifest, die aangeven hoe de noodzakelijke koerswijziging kan worden ingezet.