Een onevenwicht tussen vraag en aanbod kan de stabiliteit van het elektriciteitsnet in gebaar brengen. Met de heropstart van Doel 3 en Tihange 2 komende zondag 2 juni, zou het elektriciteitsaanbod de vraag wel een eens kunnen overtreffen.
Bij een gebrek aan capaciteit komt bevoorradingszekerheid in het gedrang. Dat is zo tijdens de wintermaanden, wanneer tegen de avonduren bedrijvigheid zowel in huishoudens als in fabrieken en kantoren het hoogst is. Maar er is ook een verhoogd risico op blackouts in geval van overproductie. Zo zorgde tweede paasdag dit jaar met optimale weersomstandigheden voor de productie van hernieuwbare energie, voor 30% aan groene stroom op het net. Die overcapaciteit, jawel, zonder Doel 3 en Tihange 2 kregen we alleen kwijt aan het buitenland tegen betaling. Aangezien het aandeel hernieuwbare elektriciteit in de komende jaren alleen maar zal stijgen, stellen we ons hardop de vraag of extra capaciteit van de kerncentrales uberhaupt gewenst is.
Winter 2013 bewijst tegendeel
De voorbije winter heeft bewezen dat er in België voldoende capaciteit aanwezig is om de moeilijke momenten door te komen. Weliswaar hebben we elektriciteit geimporteerd uit het buitenland, toch bleven de gascentrales op eigen bodem - een noodoplossing - ongebruikt. De belissing om energie te importeren i.p.v. de gascentrales op te starten werd gemaakt op basis van de kostprijs. We zijn de wintermaanden dus doorgekomen zonder de stroom van Doel 3 en Tihange 2.
Gevaar voor het net
Aangezien de productie van nucleaire elektriciteit moeilijk kan worden afgestemd op de vraag, wordt op een constante wijze een vaste hoeveelheid elektriciteit aan het net geleverd. Zo draaien de centrales het hele jaar lang op volle toeren om de piekvraag tijdens de winter gegarandeerd te kunnen opvangen. En het is dat constant aanbod dat voor een groeiend obstakel zorgt in combinatie met een toenemend aandeel flexibele hernieuwbare elektriciteit.