De ‘bestuurlijke lus’ hield in dat de Vlaamse Raad voor Vergunningsbetwistingen – de Vlaamse Raad van State zeg maar - de overheid de mogelijkheid kan bieden om bepaalde onregelmatigheden in een bouwvergunning recht te zetten, tijdens een lopende rechtszaak tegen die vergunning. De regeling kwam er op voorstel van Vlaams minister voor ruimtelijke ordening Philippe Muyters (N-VA). De verenigingen Ademloos en stRaten-generaal vonden dat niet kunnen en trokken naar het Grondwettelijk Hof, met succes. Volgens het Hof is de regeling in strijd met verschillende grondrechten. De bestuurlijke lus werd dan ook vernietigd.
Volgens het Grondwettelijk Hof schendt de regeling de rechten van de verdediging. Een tegensprekelijk debat over de toepassing van de bestuurlijke lus is immers niet gewaarborgd. Evenmin kunnen belanghebbenden in beroep gaan tegen een beslissing die via een bestuurlijke lus tot stand kwam. Bovendien is de bestuurlijke lus in strijd met de motiveringsplicht. Die stelt dat elke overheid duidelijk moet motiveren waarom een vergunning afgeleverd wordt. De bestuurlijke lus maakt het echter mogelijk om een beslissing pas nadien te motiveren of de motivering achteraf aan te vullen. Daardoor kan je als burger in de situatie terecht komen dat je pas te weten kan komen waarom een overheid een vergunning afleverde, als je tegen de beslissing een rechtszaak opstart bij de Raad voor Vergunningsbetwistingen. En dat kan uiteraard niet in een democratische rechtsstaat.
Dit was niet de eerste keer dat het Grondwettelijk Hof moest ingrijpen tegen ongrondwettelijke decreetaanpassingen van deze regering. Hopelijk trekt de volgende regering hier lessen uit. Grondrechten van burgers zijn niet ondergeschikt aan privébelangen van bedrijven of aan politieke belangen bij grote infrastructuurprojecten.