Woensdag 9 februari 2011 zal de annalen ingaan als het moment waarop Electrabel - eindelijk - toegaf dat ze wel degelijk superwinsten maakt dankzij haar afgeschreven kerncentrales. Dit gebeurde naar aanleiding van een discussie over de zogenaamde ‘nucleaire rente’ in het federaal parlement.
De milieubeweging hamert al jaren op de nood aan een recuperatie van de onrechtmatige monsterwinsten van de kerncentrales. Dankzij een versnelde afschrijving van de kerncentrales op de kap van de consument, kunnen de kernenergieproducenten nu zeer goedkoop elektriciteit produceren. Electrabel schreef deze week geschiedenis door te erkennen dat ze inderdaad superwinsten maakt. Over de grootte van deze winst is er echter verre van eensgezindheid. De CREG spreekt van winsten van 1,75 tot 1,95 miljard euro en stelde dit bedrag onlangs op basis van geactualiseerde berekeningen zelfs bij naar 2,07 tot 2,28 miljard euro per jaar. Electrabel zelf beweert dat het in 2007 om “slechts 652 miljoen euro” ging. Of, de berekening van een onafhankelijke regulator versus een bedrijf dat spreekt in naam van het eigen winstbejag…
Nu, los van wie we ook willen geloven, het mag wel duidelijk wezen dat de jaarlijkse bijdrage van 215 tot 245 miljoen euro die Magnette aan de kernenergieproducenten oplegt in ruil voor de belofte van een levensduurverlening, peanuts zijn. Bovendien – en vooral – doet minister Magnette er alles aan om ons te doen geloven dat we de kerncentrales langer moeten openhouden om het terugvorderen van deze winsten te rechtvaardigen. Laat ons duidelijk wezen: een recuperatie van de monsterwinsten uit het verleden heeft niets, maar dan ook niets, te maken met een levensduurverlenging. Dit werd deze week overigens bevestigd door de directeur van de CREG, Guido Camps.
Mag het dan toeval heten, dat minister Magnette zijn ontwerp van wetsvoorstel voor een verlenging van de levensduur van de kerncentrales aan de vooravond van de commissiezitting over de nucleaire rente vrijgaf bij wijze van “intellectuele denkoefening”? Met het voorstel koppelt Magnette het innen van een schamele nucleaire bijdrage niet alleen aan een levensduurverlenging, hij stelt bovendien een onrealistische nieuwe sluitingskalender op. In de sluitingskalender van Magnette moeten alle kerncentrales gesloten worden tussen 2022 en 2025, en zouden maar liefst 5 reactoren moeten worden gesloten in 2025. Zoals groen parlementslid Kristof Calvo het deze week terecht stelde, rolt hij hierdoor meteen de rode loper uit voor een levensduurverlenging van de jongere kerncentrales.
Nu, zolang de regering in lopende zaken is, kan Magnettes wetsontwerp niet ter stemming voorgelegd worden en blijft de wet op de kernuitstap overeind. Dat lijkt ons maar logisch ook. We kunnen de kerncentrales immers sluiten zoals voorzien in de wet van 2003 zonder dat het licht uitgaat. Hierdoor kan eindelijk definitief de weg vrijgemaakt worden voor een grootschalige ontwikkeling van hernieuwbare energie. Niet alleen door te zorgen voor investeringszekerheid voor de broodnodige nieuwe spelers op de markt, maar bovenal door letterlijk ruimte te creëren voor hernieuwbare energie.